Moet ‘n draai maak by WC. Glad nie in slegte toestand nie. Probeer my hare omkrap dat hulle na iets
moet lyk! Breakfast. Bril in handsak. Weetie wat ek eetie! Hou links en speel veilig. Eet net ons land se
goeders! Amper 8:00 ons tyd. Heathrow kom nader, Praad lader.
Land 7 uur Londen tyd. Amper verander Jorrie in ‘n knorrie, want sy projekplan wil ons met ‘n gewone
bus Londen toe vat, maar ek en almal vir wie ons rigting vra, wil he^ ons moet die “underground” vat.
Een ou se^: “It’s going to take hours!” En dis wat ek ook dog.
Maar die plan draai goed, want ons sien alles. Ou strate, huise op huise. Arm huise, rye aaneen met
onversorgde gras (posseel grootte) daarvoor. Die bus gaan na Kingston. Party plekke begin grander lyk,
maar gras steeds lank. Toe sien ek – dis daisy lawn. Daar groei blommetjies in die gras. Mens kan dit mos
nie sny nie!
Daarna ‘n bus na Wimbledon. Nog huise en huise. As ek die Queen was, het ek vir die volk verf gegee om
die huise mooi te verf, wat alles lyk vir my vervalle. Een huis sit op die straat-hoek met twee buige – die
huis se vorm volg die straathoek. Ons sien ‘n ou begraafplaas – wat lyk of die spoke snags uitklim en die
stene dan nie weer mooi regop neersit nie.
Ewe skielik sien ons ‘n koets aankom van voor. Ek skree vir Jorrie “Gryp die kamers – hier kom die
Queen!” Toe is dit ‘n lykswa, kompleet met swart perde en als. Hele stoet agterna. Moet sê die Engelse
kan bestuur. Die straatjies waardeur on ry is smal en dan parkeer die mense nog op die een helfte. Maar
hulle ry’! Geen traffiek jams hier nie – hulle is pro’s.